สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต..
แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6> คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร.
> วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ แกคว้าปืนยาว...สะพายบ่า.เดินเข้าป่าไป...
อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ.....คือแกงเนื้อลิง...พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพัก. เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้.. แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง..
เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จาก ต้นไม้ทันที... แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา.. จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้... เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้ เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน..ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง... ร้องโหยหวน...เสียงดังมาก..... ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ... วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด...
คุณพงษ์เทพแกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
> สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิง. โยนวัตถุเล็กๆ...สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด... แล้วก็หล่นตุ๊บ... ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู.. ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง... ลูกปืนทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน..เต็มตัว... คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี...
> ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง...เธอกำลังให้นม ลูก...ลูกตัวน้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข... ทันทีที่ถูกยิง..ถ้าเป็นลิงตัวอื่น... จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้... แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้..> เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือ... รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย... เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้.แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ... มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ...พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมี! เหลือทั้งหมด... ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก.ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ..แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ
หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไป จนลับสายตาแล้ว..แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว...จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา.....ตาย..
คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้วร้องไห้...เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใส ๆ. กำลังไหลริน...
คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง...ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย.ตลอดชีวิต..และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย ...... เป็นแรงบันดาลใจ. ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง...ชื่อว่า... ' ลิงทะโมน... เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก
> ************ *****
> แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่ คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
> คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม กลุ้มเรื่องทุกข์ คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มี หรรษา
> คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว
> เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว
> เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป
> เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
> เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี
> สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้
> สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย.
沒有留言:
張貼留言