น้ำใจคนขับแท๊กซี่

        วันนี้อดนึกถึงน้ำใจของพี่คนขับรถแท๊กซี่คนหนึ่งไม่ได้
วันหนึ่ง เดือน ธันวาคม ปี 2013 เวลา18.00น. ระหว่างนั่งรถจากสุขสวัสดิ์เพื่อมาร่วมงานประชุมกิจกรรมมูลนิธิ พอลงจากรถ ก็รีบเข้าประชุม เพิ่งมารู้ทีหลังว่าลืมประเป๋าในรถแท๊กซี่ ในกระเป๋ามีมือถือไอโฟน บัตรเคดิต และที่สำคัญคือพาสปอร์ต บัตรประชาชน เอกสารสำคัญหลายอย่างอยู่ในนั้น ผู้เขียนร้อนรนใจมาก
        พอดีมีคนวิ่งมาบอกว่ามีคนขับรถแท๊กซี่เอากระเป๋ามาส่งให้ ผู้เขียนดีใจมาก คิดในใจว่าเดี๋ยวต้องลงไปพบเขาให้ได้ ให้รางวัลตอบแทนน้ำใจดีงามเขาสักหน่อย พอลงมาชั้นล่าง ปรากฏว่าคนขับรถแท๊กซี่ลากลับไปแล้ว ผู้เขียนคิดในใจว่าดูสิคนดีๆ ทำความดีโดยไม่รอแม้แต่จะรับความขอบคุณ รู้สึกปลื้มใจมากที่ประเทศไทยเรายังมีคนดีมีน้ำใจแบบนี้
          จริงๆแล้วประเทศไทยของเรายังน่าอยู่มากกว่าหลายๆประเทศ น้ำใจ มิตรภาพ ความห่วงใยอาทรซึ่งกันและกัน ยังไม่ห่างหายไปจากสังคมไทย  เพียงแต่เรามัวแต่ทะเลาะกัน ขัดแย้งกัน จนลืมนึกไปว่าหลายประเทศเขาอิจฉาแค่ไหนที่เราเป็นคนไทย