สภาพปรากฏการณ์ขณะที่จิตญาณละจากกายสังขาร
ตามความเชื่อมหายาน_(งานลิขสิทธิ์ แปลโดยหลังฮว๋า)
เรามาพิจารณาดูว่าบุคคลหนึ่ง ขณะที่จิตญาณของเขากำลังจะละจากกายสังขารไป อวัยวะภายในร่างกายจะค่อยๆเสื่อมสลาย ระหว่างที่อวัยวะภายในค่อยๆเน่าเสียไป จนกระทั่งสิ้นใจตาย ระบบประสาทสัมผัสของเขาจะประสบกับความเจ็บปวดทรมานอย่างหนักหนาสาหัส
ขณะที่จิตญาณของบุคคลหนึ่ง กำลังจะละจากกายสังขารไป ระบบประสาทรับรู้ของเขา จะเกิดความเจ็บปวดทรมาน จิตญาณของเขาจะเกิดความรู้สึกผวาหวาดกลัว ไม่สงบสุข เวลานั้นแม้ตัวเขาพูดไม่ได้ เนื่องจากอวัยวะภายในของเขาเสียหมดแล้ว หรือไม่สามารถแสดงออกถึงความรู้สึกเจ็บปวดทรมานที่ร่างกายเขาได้รับ ไม่สามารถใช้ปากของเขาถ่ายทอดความรู้สึกที่ตนได้รับ แต่จิตญาณของเขายังแฝงอยู่ในร่างยังไม่ได้ละจากกายสังขารไปโดยทันทีทันใด
หลังจากอวัยวะภายในค่อยๆ ตายไปทีละน้อย จิตญาณของเขาจะไม่สงบสุข เวลาเดียวกันนั้น สมรรถภาพด้านการสัมผัสรับรู้ ความรู้สึกทางร่างกายของเขา จะสูงกว่าระดับความรู้สึกรับรู้ของจิตญาณเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่หลายสิบเท่า ส่งผลให้ความเจ็บปวดของร่างกาย สูงกว่าความรู้สึกยามปกติหลายเท่า เป็นความรู้สึกที่เหมือนกับกำลังโดนคมมีดหลายร้อยพันด้ามกรีดเฉือน
ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น หากเราไปเคลื่อนย้ายร่างกายของเขา หรือเป่าลมใส่เขาเพียงเล็กน้อย เขาจะรู้สึกเจ็บปวดทรมานเหมือนกับการนำเข็มเป็นหมื่นเล่มทิ่มแทงตามร่างกายของเขา! จิตญาณของเขาจะผวาหวาดกลัว และรู้สึกไม่มั่นคงปลอดภัย
จิตญาณของคนหลังจากเกิดอาการผวาหวาดกลัวแล้ว เขาก็จะหลงทางสับสนว้าวุ่นหาหนทางไม่เจอ ไม่สงบเหมือนกับตอนมีชีวิต เมื่อครั้งที่สติสัมปชัญญะยังครบถ้วนสมบูรณ์อยู่ การกระทำของเรา แม้จะหวังดีก็ตาม กลับจะทำให้จิตญาณของเขาตื่นตระหนก ไม่สงบมากยิ่งขึ้น! แม้กระทั่งการที่เรากระชิบบอกกับเขา ว่าเราจะช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ และเคลื่อนย้ายร่างกายของเขา เพียงเราไปสัมผัสถูกร่างกายของเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขาก็รู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัสทีเดียว
(งานลิขสิทธิ์_ไม่อนุญาติให้ลอกเลียนเบียน มีผลตามกฏหมาย)
ตามความเชื่อมหายาน_(งานลิขสิทธิ์ แปลโดยหลังฮว๋า)
เรามาพิจารณาดูว่าบุคคลหนึ่ง ขณะที่จิตญาณของเขากำลังจะละจากกายสังขารไป อวัยวะภายในร่างกายจะค่อยๆเสื่อมสลาย ระหว่างที่อวัยวะภายในค่อยๆเน่าเสียไป จนกระทั่งสิ้นใจตาย ระบบประสาทสัมผัสของเขาจะประสบกับความเจ็บปวดทรมานอย่างหนักหนาสาหัส
ขณะที่จิตญาณของบุคคลหนึ่ง กำลังจะละจากกายสังขารไป ระบบประสาทรับรู้ของเขา จะเกิดความเจ็บปวดทรมาน จิตญาณของเขาจะเกิดความรู้สึกผวาหวาดกลัว ไม่สงบสุข เวลานั้นแม้ตัวเขาพูดไม่ได้ เนื่องจากอวัยวะภายในของเขาเสียหมดแล้ว หรือไม่สามารถแสดงออกถึงความรู้สึกเจ็บปวดทรมานที่ร่างกายเขาได้รับ ไม่สามารถใช้ปากของเขาถ่ายทอดความรู้สึกที่ตนได้รับ แต่จิตญาณของเขายังแฝงอยู่ในร่างยังไม่ได้ละจากกายสังขารไปโดยทันทีทันใด
หลังจากอวัยวะภายในค่อยๆ ตายไปทีละน้อย จิตญาณของเขาจะไม่สงบสุข เวลาเดียวกันนั้น สมรรถภาพด้านการสัมผัสรับรู้ ความรู้สึกทางร่างกายของเขา จะสูงกว่าระดับความรู้สึกรับรู้ของจิตญาณเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่หลายสิบเท่า ส่งผลให้ความเจ็บปวดของร่างกาย สูงกว่าความรู้สึกยามปกติหลายเท่า เป็นความรู้สึกที่เหมือนกับกำลังโดนคมมีดหลายร้อยพันด้ามกรีดเฉือน
ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น หากเราไปเคลื่อนย้ายร่างกายของเขา หรือเป่าลมใส่เขาเพียงเล็กน้อย เขาจะรู้สึกเจ็บปวดทรมานเหมือนกับการนำเข็มเป็นหมื่นเล่มทิ่มแทงตามร่างกายของเขา! จิตญาณของเขาจะผวาหวาดกลัว และรู้สึกไม่มั่นคงปลอดภัย
จิตญาณของคนหลังจากเกิดอาการผวาหวาดกลัวแล้ว เขาก็จะหลงทางสับสนว้าวุ่นหาหนทางไม่เจอ ไม่สงบเหมือนกับตอนมีชีวิต เมื่อครั้งที่สติสัมปชัญญะยังครบถ้วนสมบูรณ์อยู่ การกระทำของเรา แม้จะหวังดีก็ตาม กลับจะทำให้จิตญาณของเขาตื่นตระหนก ไม่สงบมากยิ่งขึ้น! แม้กระทั่งการที่เรากระชิบบอกกับเขา ว่าเราจะช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ และเคลื่อนย้ายร่างกายของเขา เพียงเราไปสัมผัสถูกร่างกายของเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขาก็รู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัสทีเดียว
(งานลิขสิทธิ์_ไม่อนุญาติให้ลอกเลียนเบียน มีผลตามกฏหมาย)
沒有留言:
張貼留言