วันหนึ่งเราก็หนีไม่พ้นล่วงสู่ชราวัย
อย่ารำคาญใจที่ต้องฟังคำพูดซ้ำซาก ที่รู้สึกห่างไกลเหลือเกินกับชีวิตจริงของเรา
นั่นคือความสุขเล็กๆน้อยๆของท่าน การมีคนรับฟัง คือของขวัญมีค่าของคนแก่
อย่าหมดความอดทนกับท่าทีงกเงิ่น ทำอะไรดูเชื่องช้าไปหมด
จำได้ว่าในอดีตผู้เขียนร้อนรนใจมากที่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปอบรมเกี่ยวกับโปรเจกสำคัญ
ลงจากรถเมล์ไปนั่งเรือข้ามฝั่งไปยังอีกฟาก มองนาฬิกา ไม่น่าจะทันแน่ หากต้องต่อรถสองแถว
ไม่รีรอรีบโบกรถแท๊กซี่ แล้วกระโดดขึ้นรถ บอกจุดหมายปลายทางโซเฟอร์ "รบกวนช่วยส่งถึงจุดหมายด่วนที่สุดนะคะ" คุณลุงตอบอย่างเกรงใจว่า ลุงขับได้เร็วสุดเท่านี้แหละครับ........!!!
เพิ่งสังเกตุหน้าคนขับ อายุเจ็ดสิบกว่า ขับรถอยู่ที่ความเร็วสุดไม่ถึง60
ผู้เขียนเลยบอกตัวเองว่า อืม "ทำใจแล้วกันเรา" ฮ่าฮ่าๆ
ใจนั้นร้อนรนสุดๆ แต่ก็่อดชื่นชมคุณลุงไม่ได้ว่าอายุมากขนาดนี้ยังขยันทำมาหากิน ไม่เบมือเบเท้า เป็นภาระให้ลูกหลาน
เราอย่ารำคาญคนแก่เลย เพราะสักวันเราก็แก่ อย่ารังเกียจคนแก่เลย เพราะเราเองเมื่อแก่ก็อาจจะถูกรังเกียจเหมือนกัน "หากทุกคนรู้จักรักพ่อแม่ของผู้อื่นเหมือนรักพ่อแม่ของตนเอง รู้จักรักลูกหลานของคนอื่นเหมือนรักลูกหลานของตน" สังคมนี้จะน่าอยู่แค่ไหน
ธีรนาถ (สายลมแห่งความหวังดี)
沒有留言:
張貼留言