雖貧窮 แม้ยากจน

生命很貧窮，但心善美永遠不貧窮，
有愛的地方最擁有幸福的。
ชีวิตแม้ยากจนแสนลำเค็ญ แต่ใจงดงามไม่เคยจน
ที่ไหนมีความรัก ที่นั่นมีความสุขนานชั่วนาน

เมื่อสักวันเราเองก็ต้องแก่เฒ่า

อย่าแล้งน้ำใจนักเลยกับคนเฒ่าคนแก่
วันหนึ่งเราก็หนีไม่พ้นล่วงสู่ชราวัย
อย่ารำคาญใจที่ต้องฟังคำพูดซ้ำซาก ที่รู้สึกห่างไกลเหลือเกินกับชีวิตจริงของเรา
นั่นคือความสุขเล็กๆน้อยๆของท่าน การมีคนรับฟัง คือของขวัญมีค่าของคนแก่
อย่าหมดความอดทนกับท่าทีงกเงิ่น ทำอะไรดูเชื่องช้าไปหมด
จำได้ว่าในอดีตผู้เขียนร้อนรนใจมากที่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปอบรมเกี่ยวกับโปรเจกสำคัญ
ลงจากรถเมล์ไปนั่งเรือข้ามฝั่งไปยังอีกฟาก มองนาฬิกา ไม่น่าจะทันแน่ หากต้องต่อรถสองแถว
ไม่รีรอรีบโบกรถแท๊กซี่ แล้วกระโดดขึ้นรถ บอกจุดหมายปลายทางโซเฟอร์ "รบกวนช่วยส่งถึงจุดหมายด่วนที่สุดนะคะ" คุณลุงตอบอย่างเกรงใจว่า ลุงขับได้เร็วสุดเท่านี้แหละครับ........!!!
เพิ่งสังเกตุหน้าคนขับ อายุเจ็ดสิบกว่า ขับรถอยู่ที่ความเร็วสุดไม่ถึง60
ผู้เขียนเลยบอกตัวเองว่า อืม "ทำใจแล้วกันเรา" ฮ่าฮ่าๆ
 ใจนั้นร้อนรนสุดๆ แต่ก็่อดชื่นชมคุณลุงไม่ได้ว่าอายุมากขนาดนี้ยังขยันทำมาหากิน ไม่เบมือเบเท้า เป็นภาระให้ลูกหลาน
เราอย่ารำคาญคนแก่เลย เพราะสักวันเราก็แก่  อย่ารังเกียจคนแก่เลย เพราะเราเองเมื่อแก่ก็อาจจะถูกรังเกียจเหมือนกัน "หากทุกคนรู้จักรักพ่อแม่ของผู้อื่นเหมือนรักพ่อแม่ของตนเอง รู้จักรักลูกหลานของคนอื่นเหมือนรักลูกหลานของตน" สังคมนี้จะน่าอยู่แค่ไหน

                                                                                 

ธีรนาถ (สายลมแห่งความหวังดี)

แต่โบราณมา คนเรานิยมถวายดอกบัวเป็นพุทธบูชา

เราควรเรียนรู้ในการรักคนอื่นให้มากพอกับการรักตัวเอง
การทำความดีบ่อยครั้งที่อาจจะไม่ได้รับผลตอบแทนอะไรเลย
แต่คนที่ทำความดีจิตใจมักเป็นสุข ดั่งอยู่ท่ามกลางความร่มเย็นของธรรมชาติ
แต่คนที่ทำสิ่งไม่ถูกต้อง ผิดต่อมโนธรรม แม้ชีวิตประสบความสำเร็จอย่างงดงาม
แต่จิตใจกลับร้อนรน กระวนกระวายดั่งอยู่ท่ามกลางกองเพลิงแผดเผา
เราควรเรียนรู้ที่จะกำหราบจิตใจของเราไม่ให้ไหวเอนไปกับเรื่องราวที่ไม่ถูกครรลองครองธรรม
มั่นคงในความการทำความดีงาม
เราสามารถคบทุกคนเป็นมิตร มีน้ำใจแบ่งปันสิ่งดีงาม
เราสามารถเป็นเพื่อนกับทุกคน และอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน
โดยไม่จำเป็นต้องทำตามในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
คำว่ามิตรภาพคือเรื่องหนึ่ง ความมั่นคงในตัวเองก็คืออีกเรื่องหนึ่ง
เราไม่ควรมีชีวิตที่เห็นแก่ตัว ไม่ว่าสังคมจะเปลี่ยนไปอย่างไร
ดอกบัวแม้อยู่ในโคลนตม แต่กลับสวยสดงดงามอยู่เสมอ
ดังที่เห็นได้ว่า "แต่โบราณมา คนเรานิยมถวายดอกบัวเป็นพุทธบูชา"

จาก Teeranat และสายลมแห่งความหวังดี.....

สุภาพชนกับคนพาล

君子聞過則喜，小人聞過則怒
(จวินจื่อเหวินกั้วเจ๋อ สี่, เสี่ยวเหยินเหวินกั้วเจ๋อนู่) 
สุภาพชนได้ยินคำชี้แนะตักเตือนในสิ่งพลาดผิด ยินดีน้อมรับแก้ไข
คนไร้คุณธรรม ได้ยินคำตักเตือนในสิ่งไม่ถูกต้อง กลับโมโหโกรธา

คนเราต้องรู้จักมองตัวเองในด้านบวก

อย่าได้หลงระเริงในอำนาจ เพราะมีแต่จะนำความวิบัติมาสู่ตัว
อย่าได้ไปเที่ยวเรียกร้องความเคารพจากใคร หากไม่เคยทำตัวให้น่าเคารพ
อย่าพยายามขอให้ใครไปทวงถามช่วยเรียกร้องความเคารพให้คุณ
เพราะความเคารพหามาไม่ได้ แม้จากปากผู้ช่วยทวงถาม
และเด็กโง่ก็ยังรู้ว่าความเคารพนั้นซื้อหาไม่ได้ด้วยเงิน
สื่อใดๆก็ช่วยคุณไม่ได้ หากคุณนั้นไม่เคยมองตัวเอง
ไม่เคยเปลี่ยนแปลงตัวเอง และไม่เคยแม้แต่จะเคารพด้านดีของตัวคุณเอง

สมองมีไว้เพื่อสร้างสรรค์

สมองมีไว้คิดเพื่อสร้างสรรค์
อย่าเปลืองน้ำลายพูํดมากไป กับคนที่คิดถึงแต่ประโยชน์ของตนเองเป็นทีีตั้ง
อย่าให้สิ่งรอบข้างส่งผลกระทบต่อตัีวคุณมากเกินไป
ปลดปล่อยตัวเองให้หลุดพ้นจากพันธนาการทั้งมวล
ปลดปล่อยสมองของคุณให้โลดเล่นไปในเชิงสร้างสรรค์
บ่มเพาะจิตใจให้เต็มเปี่ยมด้วยคุณธรรม
ผู้ที่มีคุณธรรม จึงมีความคิดเชิงสร้างสรรค์ในสิงที่ดีงามอย่างแท้จริง

มารยาทของมด

เด็กน้อยคนหนึ่งยืนจ้องมองไปยังกำแพงด้วยความตั้งอกตั้งใจ
เหมือนกำลังสังเกตอะไรบางอย่าง นิ่งนานอยู่อย่างนั้น จนผู้เขียนอดประหลาดใจไม่ได้ จึงเดินไปหยุดอยู่ตรงนั้น สายตาเพ่งมองในสิ่งที่เด็กน้อยกำลังสนใจ เห็นฝูงมดกำลังขวักไขว่เป็นขบวนเดินสวนทางกัน ทุกตัวต่างทักทายกันด้วยความเคารพ เด็กน้อยเงยหน้าถามว่า "คนเราเมื่อเจอหน้ากันก็ควรมีมารยาทต่อกันเหมือนกับมดพวกนี้ใช่ไหมครับ" ผู้เขียนทึ่งเหลือเกินในความช่างสังเกตของเจ้าหนูน้อย