วันพ่อ

คุณธรรมแปด ปราชญ์ขงจื้อท่านสอน
กตัญญู พี่น้องปรองดอง ภักดี มีสัจจะ จริยะ มโนธรรม สุจริตธรรม ละอายต่อบาป
ข้อใดข้อหนึ่ง หากรักษาปฏิบัติได้ จะส่งผลให้สามารถปฏิบัติอีก๗ข้อที่เหลือได้พร้อมสมบูรณ์ เช่น ลูกกตัญญู ย่อมรักพี่รักน้อง เพื่อพ่อแม่สบายใจ ทำงานอะไรย่อมซื่อสัตย์ภักดี เพราะไม่พึงประสงค์นำความอับอายมาให้พ่อแม่ เมื่อเขากตัญญู เขาย่อมรักษาสัจจะ มีจริยะต่อผู้คนด้วยคิดเสมอว่า พ่่อแม่พี่น้องลูกหลานของผู้อื่นก็เหมือนพ่อแม่พี่น้องลูกหลานของตน เขาย่อมไม่ทำสิ่งที่ผิดมโนธรรมสำนึก เพราะยึดมั่นคำสอนเผยแพร่คุณธรรมของบุพการี เขาย่อมมีสุจริตธรรม และไม่กระทำสิ่งที่ต้องละอายต่อบาป แค่ความกตัญญูข้อเดียวก็มีผลให้คุณธรรมแปดปฏิบัติได้พร้อมสมบูรณ์





วันนี้เป็นวันพ่่อผู้ที่มีความรักยิ่งใหญ่ ให้กำเนิดเรามา ท่านเสียสละยิ่งใหญ่หาใดๆเปรียบ พ่อท่านหนึ่งคือผู้ให้กำเนิด พระคุณท่านล้นฟ้า พ่อท่านหนึ่งคือพระราชาผู้ทรงธรรม พ่อของเราล้วนยิ่งใหญ่ และสมควรที่เรากตัญญูรู้คุณต่อท่าน

หันมาสนใจตัวเองให้มาก

เราอย่าสงสัยอะไรมากมายในความเป็นตัวของตัวเขา
 แต่วันนี้เราควรถามตัวเราเองอยู่เสมอในความเป็นตัวของตัวเรา
อย่าใส่ใจอะไรมากมายว่าใครกับใครและใครเป็นอย่างไร
 แต่ควรใส่ใจตัวเราให้มากว่าระหว่างเรากับเขา เราจริงใจพอแล้วหรือยัง
อย่าโง่~งงงันว่าทำไม....เขาถึงเป็นแบบที่ไม่ใช่ใจเราต้องการ  
หันมามองตัวเราดีกว่า เชื่อว่าเราก็คงไม่อยากเป็นอย่างที่ใครเขาอยากเราให้เป็น
ทุกคนต่างต้องการชีวิตที่เป็นตัวของตัวเอง
มีไหมใครที่อยากเหนื่อยเพื่อให้เป็นดั่งใจที่ใครเขาต้องการให้เป็น
เราไม่ใช่คนโง่ จึงไม่ควรคิดว่าคนอื่นโง่
เขาฉลาดแน่นอนที่เขาเลือกเป็นตัวของตัวเขา  
แล้วเราล่ะ วันนี้เราหายใจด้วยจมูกของตัวเองแล้วหรือยัง
เพราะฉะนั้นอย่าสงสัยอะไรให้มากมายว่าใครเป็นอย่างไร
หันมาสนใจตัวเองให้มาก แล้วก้าวไปอย่างที่ใจเราต้องการ
เพียงไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ไม่ผิดหรอกที่เราเลือกเป็นตัวของเรา

ธีรนาถ....สายลมแห่งความหวังดี

雖貧窮 แม้ยากจน

生命很貧窮，但心善美永遠不貧窮，
有愛的地方最擁有幸福的。
ชีวิตแม้ยากจนแสนลำเค็ญ แต่ใจงดงามไม่เคยจน
ที่ไหนมีความรัก ที่นั่นมีความสุขนานชั่วนาน

เมื่อสักวันเราเองก็ต้องแก่เฒ่า

อย่าแล้งน้ำใจนักเลยกับคนเฒ่าคนแก่
วันหนึ่งเราก็หนีไม่พ้นล่วงสู่ชราวัย
อย่ารำคาญใจที่ต้องฟังคำพูดซ้ำซาก ที่รู้สึกห่างไกลเหลือเกินกับชีวิตจริงของเรา
นั่นคือความสุขเล็กๆน้อยๆของท่าน การมีคนรับฟัง คือของขวัญมีค่าของคนแก่
อย่าหมดความอดทนกับท่าทีงกเงิ่น ทำอะไรดูเชื่องช้าไปหมด
จำได้ว่าในอดีตผู้เขียนร้อนรนใจมากที่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปอบรมเกี่ยวกับโปรเจกสำคัญ
ลงจากรถเมล์ไปนั่งเรือข้ามฝั่งไปยังอีกฟาก มองนาฬิกา ไม่น่าจะทันแน่ หากต้องต่อรถสองแถว
ไม่รีรอรีบโบกรถแท๊กซี่ แล้วกระโดดขึ้นรถ บอกจุดหมายปลายทางโซเฟอร์ "รบกวนช่วยส่งถึงจุดหมายด่วนที่สุดนะคะ" คุณลุงตอบอย่างเกรงใจว่า ลุงขับได้เร็วสุดเท่านี้แหละครับ........!!!
เพิ่งสังเกตุหน้าคนขับ อายุเจ็ดสิบกว่า ขับรถอยู่ที่ความเร็วสุดไม่ถึง60
ผู้เขียนเลยบอกตัวเองว่า อืม "ทำใจแล้วกันเรา" ฮ่าฮ่าๆ
 ใจนั้นร้อนรนสุดๆ แต่ก็่อดชื่นชมคุณลุงไม่ได้ว่าอายุมากขนาดนี้ยังขยันทำมาหากิน ไม่เบมือเบเท้า เป็นภาระให้ลูกหลาน
เราอย่ารำคาญคนแก่เลย เพราะสักวันเราก็แก่  อย่ารังเกียจคนแก่เลย เพราะเราเองเมื่อแก่ก็อาจจะถูกรังเกียจเหมือนกัน "หากทุกคนรู้จักรักพ่อแม่ของผู้อื่นเหมือนรักพ่อแม่ของตนเอง รู้จักรักลูกหลานของคนอื่นเหมือนรักลูกหลานของตน" สังคมนี้จะน่าอยู่แค่ไหน

                                                                                 

ธีรนาถ (สายลมแห่งความหวังดี)

แต่โบราณมา คนเรานิยมถวายดอกบัวเป็นพุทธบูชา

เราควรเรียนรู้ในการรักคนอื่นให้มากพอกับการรักตัวเอง
การทำความดีบ่อยครั้งที่อาจจะไม่ได้รับผลตอบแทนอะไรเลย
แต่คนที่ทำความดีจิตใจมักเป็นสุข ดั่งอยู่ท่ามกลางความร่มเย็นของธรรมชาติ
แต่คนที่ทำสิ่งไม่ถูกต้อง ผิดต่อมโนธรรม แม้ชีวิตประสบความสำเร็จอย่างงดงาม
แต่จิตใจกลับร้อนรน กระวนกระวายดั่งอยู่ท่ามกลางกองเพลิงแผดเผา
เราควรเรียนรู้ที่จะกำหราบจิตใจของเราไม่ให้ไหวเอนไปกับเรื่องราวที่ไม่ถูกครรลองครองธรรม
มั่นคงในความการทำความดีงาม
เราสามารถคบทุกคนเป็นมิตร มีน้ำใจแบ่งปันสิ่งดีงาม
เราสามารถเป็นเพื่อนกับทุกคน และอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน
โดยไม่จำเป็นต้องทำตามในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
คำว่ามิตรภาพคือเรื่องหนึ่ง ความมั่นคงในตัวเองก็คืออีกเรื่องหนึ่ง
เราไม่ควรมีชีวิตที่เห็นแก่ตัว ไม่ว่าสังคมจะเปลี่ยนไปอย่างไร
ดอกบัวแม้อยู่ในโคลนตม แต่กลับสวยสดงดงามอยู่เสมอ
ดังที่เห็นได้ว่า "แต่โบราณมา คนเรานิยมถวายดอกบัวเป็นพุทธบูชา"

จาก Teeranat และสายลมแห่งความหวังดี.....

สุภาพชนกับคนพาล

君子聞過則喜，小人聞過則怒
(จวินจื่อเหวินกั้วเจ๋อ สี่, เสี่ยวเหยินเหวินกั้วเจ๋อนู่) 
สุภาพชนได้ยินคำชี้แนะตักเตือนในสิ่งพลาดผิด ยินดีน้อมรับแก้ไข
คนไร้คุณธรรม ได้ยินคำตักเตือนในสิ่งไม่ถูกต้อง กลับโมโหโกรธา

คนเราต้องรู้จักมองตัวเองในด้านบวก

อย่าได้หลงระเริงในอำนาจ เพราะมีแต่จะนำความวิบัติมาสู่ตัว
อย่าได้ไปเที่ยวเรียกร้องความเคารพจากใคร หากไม่เคยทำตัวให้น่าเคารพ
อย่าพยายามขอให้ใครไปทวงถามช่วยเรียกร้องความเคารพให้คุณ
เพราะความเคารพหามาไม่ได้ แม้จากปากผู้ช่วยทวงถาม
และเด็กโง่ก็ยังรู้ว่าความเคารพนั้นซื้อหาไม่ได้ด้วยเงิน
สื่อใดๆก็ช่วยคุณไม่ได้ หากคุณนั้นไม่เคยมองตัวเอง
ไม่เคยเปลี่ยนแปลงตัวเอง และไม่เคยแม้แต่จะเคารพด้านดีของตัวคุณเอง

สมองมีไว้เพื่อสร้างสรรค์

สมองมีไว้คิดเพื่อสร้างสรรค์
อย่าเปลืองน้ำลายพูํดมากไป กับคนที่คิดถึงแต่ประโยชน์ของตนเองเป็นทีีตั้ง
อย่าให้สิ่งรอบข้างส่งผลกระทบต่อตัีวคุณมากเกินไป
ปลดปล่อยตัวเองให้หลุดพ้นจากพันธนาการทั้งมวล
ปลดปล่อยสมองของคุณให้โลดเล่นไปในเชิงสร้างสรรค์
บ่มเพาะจิตใจให้เต็มเปี่ยมด้วยคุณธรรม
ผู้ที่มีคุณธรรม จึงมีความคิดเชิงสร้างสรรค์ในสิงที่ดีงามอย่างแท้จริง

มารยาทของมด

เด็กน้อยคนหนึ่งยืนจ้องมองไปยังกำแพงด้วยความตั้งอกตั้งใจ
เหมือนกำลังสังเกตอะไรบางอย่าง นิ่งนานอยู่อย่างนั้น จนผู้เขียนอดประหลาดใจไม่ได้ จึงเดินไปหยุดอยู่ตรงนั้น สายตาเพ่งมองในสิ่งที่เด็กน้อยกำลังสนใจ เห็นฝูงมดกำลังขวักไขว่เป็นขบวนเดินสวนทางกัน ทุกตัวต่างทักทายกันด้วยความเคารพ เด็กน้อยเงยหน้าถามว่า "คนเราเมื่อเจอหน้ากันก็ควรมีมารยาทต่อกันเหมือนกับมดพวกนี้ใช่ไหมครับ" ผู้เขียนทึ่งเหลือเกินในความช่างสังเกตของเจ้าหนูน้อย

การขึ้นเขาปลอดภัยกว่าการลงเขา

ปราชญ์ขงจื่อกล่าวว่า "การขึ้นเขาปลอดภัยกว่าการลงเขา" เพราะขณะที่เราขึ้นเขา เราจะระมัดระวังมาก การขึ้นเขานั้นเหนื่อยมาก ตอนลงเขาเราปล่อยตนตามสบาย ไม่ระมัดระวัง จึงลื่นล้มตกจากเขาได้
ดังสุภาษิตไทยที่ว่า การขึ้นหลังสือนั้นง่าย การจะลงจากหลังเสือนั้นยาก

你是哪種人 คุณคือคนประเภทไหน!!!

三種人     你是哪種人？

(ซัน จ่ง เหยิน , หนี่ ซื่อ หน่า จ่ง เหยิน )

คนสามประเภท ลองคิดดูคุณคือคนประเภทไหน?

第一種人：講得到又做得到的人。這種人為人處世實實在在。

ตี้ อี จ่ง เหยิน,เจี่ยง เต๋อ เต้า อิ้ว จั้ว เต๋อ เต้า เตอะ เหยิน,

เจ้อ จ่ง เหยิน เหวย เหยิน ฉู่ ซื่อ สือ สือ ไจ้ ไจ้

คนประเภทแรก " พูดได้ ทำได้ " คนประเภทนี้คือคนซื่อตรง ยืนหยัดบนความเป็นจริง

第二種人：講得到而做不到的人。這種人虛言虛行，投機取巧。

 ตี้ เอ้อร์ จ่ง เหยิน, เจี่ยง เต๋อ เต้า เอ๋อร์ จั้ว ปู๋ เต้า เตอะ เหยิน,

เจ้อ จ่ง เหยิน ซวี เหยียน ซวี สิง, โถว จี ฉวี่ เฉี่ยว

คนประเภทที่สอง " พูดได้ แต่ทำไม่ได้"

คนประเภทนี้คือคนเสแสร้งทั้งการคำพูดและการกระทำ ใช้เลห์เพทุบายเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น

第三種人：講不到而做得到的人。這種人真心真行，不計名利。

ตี้ ซัน จ่ง เหยิน, เจี่ยง ปู๋ เต้า เอ๋อร์ จั้ว เต๋อ เต้า เตอะ เหยิน,

เจ้อ จ่ง เหยิน เจิน ซิน เจิน สิง, ปู๋ จี้ หมิง ลี่

คนประเภทที่สาม, พูดไม่ได้ แต่ทำได้ ,

คนประเภทนี้เรียกว่า คนจริงใจ ปฏิบัติจริง, ไม่คิดวางแผนเพื่อชื่อเสียงผลประโยชน์

โรงศพไม่ได้มีไว้สำหรับคนแก่

เวลาชีวิตของคนเรานั้นมีน้อย
ก่อนที่คนเราจะแก่ หรือกำลังอยู่ในวัยชราแล้ว
ควรเป็นคนแก่ที่มีคุณค่า เป็นที่รักของลูกหลาน เป็นที่รักของวัยรุ่นหนุ่มสาว
ยิ่งไม่ควรอวดอำนาจความยิ่งใหญ่ มีเงินล้นฟ้าไว้ซื้อตึกหรู ซื้อของแพงๆ อัญมณีล้ำค่า สิ้นลมหายใจไปทุกอย่างเหลือแค่ความว่างเปล่า
สู้สร้างคุณค่าชีวิต อย่างน้อยสิ้นลมหายใจไปยังมีคนรัก
ดีกว่าอยู่แบบไร้คุณค่า ทำตัวให้ไม่น่าเคารพนับถือ ถูกคนอื่นสาบแช่ง ตั้งแต่ยังมีลมหายใจ

เป็นคนหนุ่มสาว ก็ไม่ควรมักใหญ่ใฝ่สูง ไม่ควรมีชีวิตอย่างประมาทเลินเล่อ
ทำอะไรสนองกิเลสความอยาก ปล่อยอารมณ์ตามความพึงพอใจ
ควรคำนึงไว้เสมอว่า โรงศพไม่ได้มีไว้สำหรับคนแก่

มุมมองคน

หากเรามองคนอื่นดี เรานั้นดียิ่งกว่า เพราะจิตงดงาม
หากเรามองคนอ่ืนเลว เรานั้นเลวยิ่งกว่า เพราะจิตเราไม่ได้สูงกว่าเขา