ความเลื่อมใสศรัทธา คือสิ่งที่คนเราเสาะแสวงหาในบั้นปลายของชีวิต หากไร้ซึ่งความเลื่อมใสศรัทธา จิตใจก็ไร้ที่ยึดเหนี่ยว ชีวิตไร้ซึ่งสรณะ
ปี (เจี่ยอู๋) คริสตศักราช 1894 หลังสงครามระหว่างจีนกับญี่ปุ่น นายลู่อ้าวจงกวง นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น เป็นตัวแทนประเทศญี่ปุ่น ไปที่ประเทศจีนเพื่อเซ็นสนธิสัญญา(Shimonoseki)
ก่อนที่เขากำลังจะออกเดินทาง โชคไม่ดีลูกสาวเกิดล้มป่วย แต่เขากำชับคนที่บ้านไว้ว่าถ้าไม่มีเรื่องที่สำคัญ ไม่ต้องเขียนจดหมายติดต่อไป
ช่วงเวลาสำคัญระหว่างใกล้ทำการเซ็นสัญญา ทางบ้านส่งจดหมายแจ้งมาว่าอาการป่วยของลูกสาวเขาทรุดหนัก เธออยากพบหน้าบิดาเป็นครั้งสุดท้าย
นายอีเถิงป๋อเหวิน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ พูดปลอบใจเขาว่า “ “ท่านวางใจ กลับไปดูแลลูกสาวเถิดครับ ภารกิจทุกอย่างที่นี่ ผมจะจัดการรับผิดชอบเอง” นายลู่อ้าวจงกวง จึงรีบเร่ง รอนแรมเดินทางกลับบ้าน
ลูกสาวที่กำลังหายใจรวยริน มองเห็นบิดาที่ตนเฝ้ารอมานาน กลับถึงบ้าน สมดั่งที่ใจเธอหวัง เธอพูดอย่างยินดีว่า “คุณพ่อคะ!ลูกต้องจากพ่อไปชั่วนิรันดร์ แต่ลูกมีปัญหาข้อหนึ่ง ค้างคาใจมาตลอด รอคุณพ่อกลับมาคลี่คลายข้อสงสัยให้ลูก”
บิดา：“ปัญหาอะไรหรือ ลูกพูดมาเถอะ”
ลูกสาว： “ลูกกำลังจะตายแล้ว เมื่อตายไปลูกจะไปที่ไหน?”
ลู่อ้าวจงกวง ซึ่งแม้ว่าจะเป็นนักการเมือง ที่มีความรอบรู้มากมาย แต่สำหรับปัญหาที่ลูกสาวของเข าถามก่อนสิ้นใจ เขากลับไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร？
ด้วยความที่เขาเป็นคนฉลาดมีไหวพริบ จึงพูดปลอบใจลูกสาวว่า“หลังจากที่ตายแล้วจะไปที่ไหน ความจริงพ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พ่อเห็นแม่dfสถานที่ดีแน่นอน” ลูกสาวของเขาฟังจบ ก็จากโลกนี้ไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แท้จริงแล้ว เกิดมาจากที่ไหน？ตายแล้วคืนกลับสู่หนใด？แม้กระทั่ง ลู่อ้าวจงกวงก็ไม่รู้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มต้นศึกษาพุทธศาสนา สุดท้ายก็ออกผนวชเป็นพระภิกษุ เพื่อค้นหาสัจธรรมชีวิต
ในโลกนี้แม้วิทยาศาสตร์เจริญรุดหน้า มนุษย์เก่งกาจสามารถแค่ไหน สามารถไปเหยียบโลกอื่นได้ โคลนนิ่งสิ่งมีชีวิตได้ แต่ความเป็นจริงที่ทุกคนปฏิเสธไม่ได้ก็คือ ชีวิตของคนทุกคน หนีไม่พ้นการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย คนโบราณกล่าวว่าโรงศพมิใช่มีไว้สำหรับคนแก่เสมอไป
沒有留言:
張貼留言